Na Het Eenzame Westen en In Volle Zee speelt het West-Vlaamse theatergezelschap Het Eenzame Westen hun derde voorstelling Slachtinge. Wie deze voorstelling nog niet gezien heeft of niet meteen van plan was dat te doen, heeft ongelijk, en wel om deze vijf redenen:
1) De voorstelling wordt in het West-Vlaams gespeeld.
Dat vloeken en uitschelden in het West-Vlaams beter gaat, is een understatement. Met dat gegeven speelt Het Eenzame Westen in hun voorstelling. Het gezelschap, dat een hoogstaande podiumcreator in de West-Vlaamse taal is, heeft zich de voorbije jaren een eervol plaatsje tussen gezelschappen als Het Echt Antwaarps Teater en het Gentse Compagnie Cecilia kunnen toekennen. De voorstelling is een ode aan het West-Vlaamse, meer bepaald Torhoutse dialect en erg toegankelijk, zowel voor West-Vlamingen als ‘exoten’. Bang dat je er niet veel van zal verstaan? Dankzij het kallepingsje med uutleh dat je voor de voorstelling ontvangt, ben je weer helemaal mee.
2) Het meeslepend plot
Het plot van Slachtinge is gebaseerd op God van de Slachting van Yasmina Reza, een populair toneelstuk. Twee fatsoenlijke koppels komen samen om een uit de hand gelopen ruzie tussen hun zoontjes uit te praten. Wat begint als een beleefd, politiek correct gesprek, escaleert na een tijdje volledig tot de ouders alles uitspugen. Letterlijk én figuurlijk dan. Het verhaal is niet moeilijk om te volgen, maar heeft toch veel extra laagjes in petto. Op die manier kan iedereen zijn honger wel stillen.
3) De samenhang van humor en ernst
Onverwachte gebeurtenissen en opvallende uitspraken zorgen voor heel wat plotse lachsalvo’s. Daarnaast schuilen achter bepaalde uitspraken en personages boodschappen om over na te denken, die subtiel genoeg verwerkt zijn met een straaltje humor om niet onderwijzend over te komen. Na een tijdje is niet meer duidelijk of mensheid en beschaafd zijn eigenlijk wel bestaan.
4) De topcast
Naast de ondertussen bij Het Eenzame Westen al bekende gezichten en rasechte West-Vlamingen Lien De Graeve, Mathias Sercu en Tom Ternest, doet ook Maaike Cafmeyer mee aan het verbaal slachtspelletje. Wie deze acteurs eens meesterlijk wil zien performen, moet zijn kans grijpen.
5) Het verrassende decor
Het originele, dynamische decor dat meteen een prachtige verwijzing is naar een symbolisch element uit het stuk, is erg interessant om naar te kijken. Doorheen de voorstelling veroorzaakt een levensgroot hamsterrad verschillende keren absurde en hilarische situaties. Het decor zorgt er niet alleen voor dat alles fysiek lijkt te kloppen, maar maakt ook heel wat achterliggende gedachten en gevoelens duidelijk.
Benieuwd naar Slachtinge? De voorstelling speelt nog vaak op verschillende locaties binnen én buiten West-Vlaanderen. Nog steeds niet helemaal overtuigd? Misschien verandert dat wel als je weet dat je ook na de voorstelling ‘niet op je honger moet blijven zitten’. Kuust dus moa j’en schippe of en toe tnoasteki!
Slachtinge was op donderdag 14 en vrijdag 15 december te zien in De Spil. Op 29 mei sluiten ze hier hun speelreeks af .
Jongeren over kunst 
Plaats een reactie